Wiele przedmiotów codziennego użytku powstało nie w wyniku wieloletnich badań i testów, a były prostym sposobem na zniwelowanie problemu. Całkowity przypadek niejednokrotnie przyczynia się do powstawania przedmiotów kształtujących kulturę danego kraju, a nawet regionu. Nie inną historię ma z pozoru banalny w swojej budowie przedmiot – Cajon. Z wyglądu zwykła skrzynka stała się bardzo popularnym instrumentem muzycznym używanym obecnie przez bardzo dużo muzyków na całym świecie.
Geneza przedmiotu nie jest do końca jasna. Bardzo prawdopodobne jest że Cajon (z hiszpańskiego “skrzynia), przybył wraz z niewolnikami z Afryki Środkowej i Zachodniej do kolonii w Ameryce Południowej. Budowa klasycznego Cajonu jest bardzo prosta. Pierwotnie była to skrzynka z naciągniętymi z przodu strunami werblowymi. Na instrumencie gra się siedząc okrakiem i uderzając w jego przednią ściankę. Taka forma instrumentu powstała, ponieważ hiszpańskim niewolnikom zakazywano posiadania i używania jakichkolwiek instrumentów muzycznych. Cajon pozwalał obejść zakaz, ponieważ teoretycznie służył jako miejsce do siedzenia. Z biegem czasu wrósł w lokalny folklor i został spopularyzowany przez muzyków flamenco. Obecnie kultura peruwiańska i kubańska jest ściśle związana z muzyką generowaną przez Cajony. Intrument w Europie został spopularyzowany przez peruwiańskiego kompozytora Paco de Lucía i innych muzyków flamenco.