Sarius – Mariusz Golling – nie daje o sobie zapomnieć. Jak prawdziwy wojownik wraca z kawałkami, które pokazują siłę. „Okinawa” z projektu Ghetto Cognac to czołówka MMA rapu.
Szef gry rap/trap
Antihype – wytwórnia należąca do Sariusa, który wyrósł z częstochowskiej sceny – od lat daje nam oryginalne, przemyślane bity. Sam Golling to wciąż szef w rapgrze, o czym świadczą kolejne świetne kolaboracje, w tym z O.S.T.R. („Wszystkiego najlepszego”) czy Sokołem („Z popiołów”). W tym roku Sarius wraca w międzynarodowym projekcie, w którym muzycy pokazują miejsca dla nich ważne. Swoje małe ojczyzny, które ich ukształtowały i dały siłę przebicia na scenach.
Nie na pokaz
Sarius to poezja rapu, która unosi i niesie zawsze tak samo mocno. Osiedlowy sznyt czuć tu mocno. Słuchając, myślisz, że nawet jak wyjdziesz z osiedla, to osiedle nigdy nie wyjdzie z ciebie. Sarius w Okinawie to nadal ten sam prostolinijny chłopak, który nie zawija w sreberko. Mówi wprost, przekazując to, co naprawdę ważne. Nie dla lajków i zasięgów. Dla siebie i swoich ludzi.
W kontrze do mainstreamu
Mariusz jako bokser i Mariusz jako Sarius to zawsze osoba, która chce pokazać swoją niezależność. Nie ukrywa emocji, wywala je na zewnątrz na ringu i przed mikrofonem. Nawija równie dobrze o miłości, jak o złości i śmierci (np. w niezapomnianej i zawsze na fali „Trumna”, flagowa dla Antihype). W świetnej muzycznie „Okinawie” zatrzymuje inteligentnymi frazami wyśmiewającymi pęd za kasą i ironizującymi na temat ludzi, którzy chcieli go kupić. To alternatywa dla coraz bardziej sprzedajnego mainstreamu. Czas na człowieka, który sam stworzył sobie niszę i kozacko ją urządził.